اندوکراون برای ترمیم ریشه دندان های مولر به شدت آسیب دیده است. این روش به تکنیک‌های آماده‌سازی خاصی نیاز دارد تا معیارهایی را برآورده کند که اساساً ماهیت بیومکانیکی دارند. بنابراین ماده باقیمانده بروی دندان استحکام بیشتری به دندان ها میدهد و در نتیجه باعث افزایش طول عمر آن میشود. این روش ساده و کارآمد با پروتزهای زیستی ادغام شده، سازگار است. این نوع روش ترمیم که هنوز هم باید بیشتر شناخته شود و مورد استفاده قرار گیرد. هدف اصلی کنار گذاشتن پروتز های فلزی و دستیابی به بازسازی باند تمام سرامیکی است که کمترین تهاجم به کانال‌های ریشه را داشته باشد.
بیشتر بخوانید: ایمپلنت پیچ شونده
اندوکراون به عنوان یک ساختار با باند سرامیکی یکپارچه توصیف میشود و حداکثر مینای دندان را برای بهبود چسبندگی حفظ می‌کند. هدف این مقاله شرح آماده سازی و قرار دادن اندوکرون ها و همچنین مزایا مورد استفاده از اندو کراون ها است.
طول عمر و اثربخشی اندو کراون
در ارزیابی از اندوکراون های چسبنده پس از 2 سال به این نتیجه رسیدند که کیفیت و دوام کلی اندوکراون ها بسیار خوب بوده است. در ارزیابی صورت گرفته متوجه شدند که اندوکراون ها یک جایگزین درمانی بسیار امیدوارکننده برای روکش مولرهای درمان ریشه شده هستند. در سال 2012، استحکام شکست 2 نوع روکش سرامیکی را مقایسه کردند: روکش‌های معمولی غیرمستقیم سرامیکی و اندوکراون ها . اندوکراون ها نسبت به روکش های معمولی در برابر نیروهای فشاری مقاوم تر هستند.
موارد مصرف و موارد منع مصرف اندو کراون
اندوکراون برای همه مولرها، به ویژه آنهایی که دارای کراون کوتاه، کانال های ریشه کلسیفیه یا ریشه های بسیار باریک هستند، مناسب است. اگر نمی توان از چسبندگی به مینا اطمینان حاصل کرد، اگر فضای پالپ کمتر از 3 میلی متر عمق داشته باشد اندوکرون منع مصرف دارد.
انتخاب مواد اندو کراون
گلس سرامیک: شیشه سرامیک مزایای زیست سازگاری زیادی دارد و ضریب سایش آن نزدیک به دندان طبیعی است.
عامل باندینگ: ماده باندینگ رابط حیاتی بین ترمیم و دندان آماده شده را تشکیل می دهد. علاوه بر خواص چسبندگی آن، مدول الاستیسیته آن نیز مهم است زیرا باید، درست مانند کار اتصال مینای عاج بتواند فشار را کنترل کند.
آماده سازی مراحل اندوکراون
در موارد آسیب قابل توجه، ماهیت آسیب تا حدودی درمان مورد استفاده را تعیین می کند. به طور کلی، انتخاب درمان بین درمان ریشه و سپس قرار دادن کراون روی دندان یا جایگزینی دندان با ایمپلنت دندان است. هر دو گزینه نقاط قوت و ضعف خود را دارند که در زیر توضیح داده شده است.
هنگامی که درمان یک دندان با اندوکراون باشد، فرآیند شامل چندین مرحله است. ابتدا نواحی آسیب دیده دندان برداشته می شود و دندان باقی مانده آماده می شود تا به عنوان جایگاه قرار گیری یک کراون عمل کند. این فرآیند اغلب کانال ریشه نامیده می شود. فرآیند کانال ریشه در اینجا توضیح داده شده است. پس از تکمیل کانال ریشه، دندان اندازه گیری می شود و با روکشی که یک تاج سرامیکی است که دقیقاً شبیه قسمت بالایی دندان اصلی است، قرار می گیرد. دندانپزشک کراون را اندازه و تنظیم می کند تا اطمینان حاصل شود که اذیتی برای بیمار هنگام بستن فک خود نداشته باشد و با دندان طبیعی اصلی مطابقت داشته باشد.
هدف انجام اندوکراون، دستیابی به سطحی گسترده، یکنواخت و پایدار است که در برابر تنش های فشاری که بیشتر روی دندان های آسیاب وجود دارد مقاومت کند. سطح آماده شده موازی با سطح اکلوزال است تا از مقاومت در امتداد محور اصلی دندان اطمینان حاصل شود. حفره محفظه پالپ حفظ و ثبات را تضمین می کند. شکل آن بصورت ذوزنقه ای در مولرهای فک پایین و مثلثی در دندان های آسیاب فک بالا و پایداری ترمیم را افزایش می دهد. شکل زینی کف پالپ باعث افزایش ثبات می شود. این آناتومی، همراه با کیفیت چسب مواد باندینگ، تلاش برای استفاده بیشتر از کانال های ریشه درگیر را غیر ضروری می کند. در واقع کانال های ریشه به شکل خاصی نیاز ندارند. آماده سازی اندوکرون ها ساده است و می تواند به سرعت انجام شود. کانال های ریشه در این فرآیند دخالت ندارند و این روش نسبت به روش های جایگزین آسیب کمتری دارد.
گاهی اوقات دندان به طور قابل توجهی آسیب می بیند و با یک پر کردن ساده قابل درمان نیست. این آسیب می‌تواند ناشی از ضربه‌های ناشی از نیروی بلانت، پوسیدگی دندان یا علل دیگر باشد. صرف نظر از منشا آسیب، هدف دندانپزشکی بازگرداندن ناحیه آسیب دیده دهان به عملکرد کامل، با ظاهری طبیعی و جذاب است.
ایمپلنت دندان
جایگزین معمول برای کانال ریشه و کراون دندان، ایمپلنت دندان است. ایمپلنت های دندانی در اصل یک دندان مصنوعی جدید هستند که از ریشه تا بالای دندان می رسد. ایمپلنت‌ها شامل یک پایه فلزی است که به استخوان فک که در اصل دندان طبیعی را نگه می‌داشت، یک ایمپلنت در قسمت انتقال به خط لثه و یک پروتز در بالا (بسیار شبیه کراون بالای ریشه) پیچ میشود.
مزایا و معایب
بسیاری از انتخاب بین این که آیا روکش یا ایمپلنت روش صحیح عمل است به وضعیت دندان اصلی درگیر بستگی دارد. اگر به اندازه کافی از دندان اصلی باقی مانده باشد و وضعیت آن به اندازه کافی خوب باشد تا اندو کراون را پشتیبانی کند، معمولاً به روکش ایمپلنت ارجحیت دارد.
دلایل ارجحیت قرار دادن اندو کراون به ایمپلنت دندانی شامل:
- اول اینکه زمان یک روکش ایمپلنت ، بسته به کاری که باید انجام شود، ایمپلنت ممکن است تا یک سال از زمان تصمیم گیری برای ادامه کار تا زمان قرار گرفتن محصول نهایی در دهان طول بکشد. ممکن است قبل از آماده شدن فک برای دریافت ایمپلنت به پیوند استخوان نیاز باشد و این کار به خودی خود ممکن است نیم سال طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد. زمان کلی برای تکمیل کامل ایمپلنت از نمونه ای به نمونه دیگر کاملاً متغیر است.
- ثانیاً، روکش‌ها نسبت به ایمپلنت‌ها کار دندانپزشکی کمتری دارند. بر خلاف ایمپلنت های دندانی، روکش های دندانی نیازی به برداشتن کل دندان ندارند و کار دندانپزشکی معمولاً نیازی به جراحی تهاجمی دهان ندارد.
- ثالثاً، دندانی که کراون دارد هنوز یک دندان طبیعی از خط لثه تا ریشه است. یک دندان طبیعی در یک بافت طبیعی سالم از استخوان، لثه و رباط ها دارای مزایای ذاتی نسبت به ایمپلنت است. در محیطی پویا و حساس قرار دارد. می‌تواند سازگاری‌های کوچکی با هم‌ترازی ایجاد کند، می‌تواند (اگر ریشه زنده باشد) نشانه‌های دما و درد را به صاحب خود منتقل کند، و اطلاعات فشار و گاز گرفتن را به صاحبش میدهد که به صاحبش اجازه میدهد جویدن مناسب را به دقت اندازه‌گیری کند.
- در نهایت، دندان با روکش معمولاً ظاهر طبیعی تری در امتداد خط لثه نسبت به ایمپلنت خواهد داشت. به طور کلی، روکش‌ها نسبت به ایمپلنت‌ها از نظر زیبایی‌شناختی دلپذیرتر هستند، زیرا آنها مکان اطراف لثه اصلی را بهتر بازتولید می‌کنند. در مورد ایمپلنت، فرآیندی به نام “کانتورینگ لثه” تلاش می‌کند تا کاستی‌های ایمپلنت‌های دندانی را که در آن لثه با خطوط طبیعی لثه مطابقت ندارد برطرف کند. این کار با قرار دادن یک کراون ایمپلنت انتقالی و انجام تلاش‌های مکرر برای شکل دادن و در نهایت نصب کراون ایمپلنت نهایی انجام میشود.
هزینه اندو کراون
در حالی که ایمپلنت های دندانی به طور معمول گرانتر از اندو کراون دندان بوده اند، تفاوت قیمت با گذشت زمان کمتر می شود. همچنین، ایمپلنت ها معمولا راه حلی ماندگارتر هستند. در طول عمر بیمار، هزینه کلی ایمپلنت دندان ممکن است کمتر از کانال ریشه به اضافه روکش باشد، به خصوص اگر روکش نیاز به کار اضافی داشته باشد.
قابلیت کاربرد
اینکه آیا یک فرد کاندید مناسبی برای کانال ریشه و کراون دندان است یا برای ایمپلنت دندان، وضعیت دندان یا دندان های درگیر و وضعیت استخوان فک که برای ایمپلنت در نظر گرفته می شود بستگی دارد. اگر محل انجام نسبتا سالم باشد و دندان موجود آینده مناسبی داشته باشد، کار ریشه و روکش ارجح است. اگر دندان موجود قادر به حمایت از کراون نباشد، ایمپلنت دندان ممکن است گزینه ارجیت داشته باشد. در هر دو مورد نیاز است که استخوان زیرین برای کار کافی باشد. اگر فردی از سلامت عمومی ضعیفی برخوردار باشد، ماهیت تهاجمی نصب ایمپلنت دندان ممکن است مشکل ساز باشد. در چنین مواردی، اندو کراون ممکن است ارجح باشد.
